TERMIETEN, SĖTSĖT SOORT
11 maart 2010
Het is waar, wat Nyoman zegt. De kleine soort termieten, die setset heten, zijn dol op textiel, vezels, maar, ontdekte ik, ook op naaldendoosjes. Je kent ze wel, die platte ronde plastic doosjes met holletjes voor naalden. Als je aan het dekseltje, waarin een gaatje zit, draait en stopt bij het holletje waar de naald van je grootte in zit, valt ie eruit. In zo’n doosje hadden de termietjes hun huis gemaakt. Maar ook het schaartje was bewoond, er kwamen termietjes uit en er zat poep op. HunWC? Zijn ze aangetrokken door metaal? Dat alles ontdekte ik toen ik het gevlochten doosje, waarin behalve naalden ook klosjes en bolletjes met garen, touwtjes en een schaartje zaten, opende. Alles op de tegelgrond uitgespreid in de hoop dat de beestjes weg zouden gaan. De meesten renden wel uit de klosjes en het bolletje touw, maar niet uit hun plastic huisje. Pas na langdurig kloppen en tikken op het doosje spoedden ze zich eruit. Daar zijn ze nu nog mee bezig. Ongelofelijk hoeveel beestjes met en zonder witte balletjes (eitjes? larven?) in hun kaken of pootjes eruit rennen. Op websites over mieren en termieten vind je nooit iets over hun huisvestingsgewoonten in een gedomesticeerde omgeving, jammer is dat.
Het vervolg van het verhaal is nog veel leuker: de beestjes hebben de naalden, die ik uit het doosje had gehaald en op de vloer had gelegd, weggesleept met vereende krachten. Bijna alle naalden verdwenen in de gaten in de grond bij het soubasement van mijn werkkamer. Dat was toch een heel gedoe voor de dragers. Ze moesten eerst omhoog om op de balustrade te komen en daarna omlaag om de grond te bereiken. Ik heb alles gefotografeerd en gefilmd voor zover mogelijk.